Piwo (1965)

Analiza postawy człowieka, jego zachowania się w obliczu grożącego niebezpieczeństwa.
Akcja filmu toczy się tuż po wojnie. Jej miejscem jest mała stacyjka na Ziemiach Odzyskanych. W dworcowej poczekalni przy piwie rozmawia dwóch młodych mężczyzn, z których jeden opowiada drugiemu zdarzenie z własnego życia, do którego doszło podczas okupacji, przed trzema laty, w tej samej poczekalni.
Pewnego dnia młody człowiek wyszedł na spotkanie matce, która wiozła żywność do domu. Po przyjeździe pociągu, podczas obławy na pasażerów, stał się świadkiem spoliczkowania własnej matki przez hitlerowca, biernie obserwując całe zdarzenie.

Film krótkometrażowy na podstawie opowiadania Tadeusza Różewicza.





Produkcja: 1965
Premiera TV: 24 listopad 1965

Reżyseria:


Muzyka:
opracowanie muzyczne

Obsada:
Henryk

Gustaw

mężczyzna w dworcowej restauracji

matka Henryka

barmanka (we współczesności)

kelner

barmanka (w czasie wojny)

i inni


Notatki:
W czołówce podano informację, że jest to film z serii „Współczesna nowela polska”. Jednak jest to jedyny film, jaki został wyprodukowany.


IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


02.180110

(POL) polski,


- BRAK DODATKOWYCH ILUSTRACJI -

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz